پرسش :
آيا شفاعت فقط در جهان آخرت مصداق دارد؟ در دنيا مؤمنان از شفاعت شافعان برخودار نيستند؟
شرح پرسش :
پاسخ :
حتماً توجه داريد كه شفاعت در عرف دو معناي متفاوت دارد كه معناي عرفي مورد قبول اسلام و شرع نيست. در لسان عرف و عامه، شفاعت به اين گفته ميشود كه شفاعت كننده نظر صاحب قدرتي را در مجازات و كيفر دادن به زيردستان برگرداند. گاهي با استفاده از نفوذ خود، يا وحشتي كه از نفوذش دارند، و گاهي با پيش كشيدن مسايل عاطفي او را تحت تاثير قرار داده تا از تنبيه مجرم صرف نظر كند. زماني هم مباني فكري صاحب قدرت را درباره گناه مجرم و استحقاق او تغيير دهد. يقيناً اين نوع شفاعت در بحثهاي مذهبي معنا ندارد و مراد نيست، زيرا، نه خداوند در كارش اشتباه ميكند كه بتوان نظرش را عوض كرد، و نه عواطفي مثل انسان دارد كه بتوان آن را برانگيخت و از اين طريق در او اثر نمود، و نه از نفوذ كسي وحشت دارد و ملاحظه ميكند.
بالاخره كيفر و پاداش بر غير محور عدالت دور نميزند كه نياز به تغيير داشته باشد.
شفاعت مورد نظر شرع اين است كه شخص مجرم (شفاعت شونده) تحولي پيدا كرده و موجباتي فراهم ميسازد تا از يك وضع نامطلوب و درخور كيفر بيرون آمده و به وسيله ارتباط با شخص برتر (شفيع) خود را در وضع مطلوبي قرار دهد كه شايسته بخشودگي شود.
چنين شفاعتي در واقع يك مكتب عالي تربيت و وسيله اصلاح افراد گناهكار ميباشد.(1) هر چند محل شفاعت اصطلاحي در عالم آخرت است، يعني مجرم در اثر تحولات روحي و انقلاب دروني، زمينه بخشودگي را پيدا كرده و و از باب اين كه مثلاً با محمد (ص) و آل محمد ارتباط دارد، از آنها ميخواهد از خدا بخواهند لطفش را شامل حال او نمايد، و چون زمينه بخشودگي را فراهم كرده و در خود تحول ايجاد نموده، و از طرف ديگر رحمت الهي بر غضبش پيشي دارد (يا من سبقت رحمته غضبه) خداوند شفاعت شافعان را ميپذيرد و او را مورد عفو قرار ميدهد. تحقق اين نوع شفاعت در دنيا معني ندارد؛ چنانكه "حرّ بن يزيد رياحي" در كربلا متحول شد و زمينه بخشودگي را فراهم كرد و از پيشگاه حضرت اباعبدالله(ع) عذر خواهي كرد و از امام خواست از خدا بخواهد از سر تقصيرش درگذرد و چنين شد.(2)
پينوشتها:
1 و 2 - برداشت از تفسير نمونه، ج1، ص 224 - 225.
eporsesh.com
حتماً توجه داريد كه شفاعت در عرف دو معناي متفاوت دارد كه معناي عرفي مورد قبول اسلام و شرع نيست. در لسان عرف و عامه، شفاعت به اين گفته ميشود كه شفاعت كننده نظر صاحب قدرتي را در مجازات و كيفر دادن به زيردستان برگرداند. گاهي با استفاده از نفوذ خود، يا وحشتي كه از نفوذش دارند، و گاهي با پيش كشيدن مسايل عاطفي او را تحت تاثير قرار داده تا از تنبيه مجرم صرف نظر كند. زماني هم مباني فكري صاحب قدرت را درباره گناه مجرم و استحقاق او تغيير دهد. يقيناً اين نوع شفاعت در بحثهاي مذهبي معنا ندارد و مراد نيست، زيرا، نه خداوند در كارش اشتباه ميكند كه بتوان نظرش را عوض كرد، و نه عواطفي مثل انسان دارد كه بتوان آن را برانگيخت و از اين طريق در او اثر نمود، و نه از نفوذ كسي وحشت دارد و ملاحظه ميكند.
بالاخره كيفر و پاداش بر غير محور عدالت دور نميزند كه نياز به تغيير داشته باشد.
شفاعت مورد نظر شرع اين است كه شخص مجرم (شفاعت شونده) تحولي پيدا كرده و موجباتي فراهم ميسازد تا از يك وضع نامطلوب و درخور كيفر بيرون آمده و به وسيله ارتباط با شخص برتر (شفيع) خود را در وضع مطلوبي قرار دهد كه شايسته بخشودگي شود.
چنين شفاعتي در واقع يك مكتب عالي تربيت و وسيله اصلاح افراد گناهكار ميباشد.(1) هر چند محل شفاعت اصطلاحي در عالم آخرت است، يعني مجرم در اثر تحولات روحي و انقلاب دروني، زمينه بخشودگي را پيدا كرده و و از باب اين كه مثلاً با محمد (ص) و آل محمد ارتباط دارد، از آنها ميخواهد از خدا بخواهند لطفش را شامل حال او نمايد، و چون زمينه بخشودگي را فراهم كرده و در خود تحول ايجاد نموده، و از طرف ديگر رحمت الهي بر غضبش پيشي دارد (يا من سبقت رحمته غضبه) خداوند شفاعت شافعان را ميپذيرد و او را مورد عفو قرار ميدهد. تحقق اين نوع شفاعت در دنيا معني ندارد؛ چنانكه "حرّ بن يزيد رياحي" در كربلا متحول شد و زمينه بخشودگي را فراهم كرد و از پيشگاه حضرت اباعبدالله(ع) عذر خواهي كرد و از امام خواست از خدا بخواهد از سر تقصيرش درگذرد و چنين شد.(2)
پينوشتها:
1 و 2 - برداشت از تفسير نمونه، ج1، ص 224 - 225.
eporsesh.com
تازه های پرسش و پاسخ
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}